ادویه ماده ای طبیعی است که از قسمت های مختلف گیاهان مانند دانه، پوست، ریشه، برگ یا میوه به دست می آید و برای طعم دهی، رنگ دهی، و معطر کردن غذاها استفاده می شود. برخی ادویه ها همچنین دارای خواص دارویی و حفظ کننده هستند. برخی فرهنگ ها و دستورالعمل های آشپزی از گیاهان خشک شده در آشپزی استفاده می کنند. اما خوب است بدانید که ادویه و گیاهان معطر در عین شباهت، با هم متفاوت هستند.
ادویه ها معمولا از قسمت های خشک گیاه مثل دانه، ریشه یا پوسته گرفته می شود مانند زردچوبه، فلفل سیاه، و دارچین. در حالی که گیاهان معطر معمولا برگ های تازه یا خشک شده هستند مانند ریحان، نعناع، و آویشن.
خود ادویه جات را می توانیم به دو دسته گرم و سرد تقسیم کنیم:
- ادویه های گرم مانند فلفل قرمز، دارچین، زنجبیل و میخک که باعث افزایش حرارت بدن می شوند.
- ادویه های سرد مانند گشنیز، رازیانه و هل که طبع خنک تری دارند.
ادویه ها دارای کاربردهای مختلفی هستند. آنها در آشپزی، پزشکی سنتی، نگهداری غذا، و در صنایع آرایشی و عطرسازی مورد استفاده قرار می گیرند که به اختصار در اینجا بیان می کنیم:
در آشپزی – برای بهبود طعم و عطر غذا مانند زردچوبه در خورش ها
در پزشکی سنتی – برخی ادویه ها مانند زنجبیل و زردچوبه خاصیت ضد التهابی دارند.
در نگهداری غذا – مثل نمک و فلفل که از فساد زودهنگام جلوگیری می کنند.
در صنایع آرایشی و عطر سازی – مانند دارچین و وانیل که در عطر و لوازم بهداشتی استفاده می شوند.
به طور کلی، ادویه ها بخش مهمی از فرهنگ غذایی در سراسر جهان هستند و در هر منطقه ترکیبات خاص خود را دارند. چند نمونه از ادویه های پر کاربرد که در اکثر فرهنگ های غذایی به کار می روند عبارتند از:
- زردچوبه – رنگ زرد و خاصیت ضد عفونی
- فلفل سیاه – طعم تند و کمک به هضم
- دارچین – طعم شیرین و انرژی زا
- هل – عطر قوی و طبع گرم
- زیره – طعم تلخ و کمک به گوارش
